Dat je bekeken wordt, wil nog niet zeggen dat ze je zien.

‘Dat je bekeken wordt, wil nog niet zeggen dat ze je zien’ Soms doe ik naar aanleiding van een gesprek zelf een uitspraak die blijft hangen in mijn hoofd. Deze uitspraak lijkt wel een soort spandoek in mijn hoofd de afgelopen weken, die vraagt om aandacht. Je bekeken voelen; dat gebeurt mij met grote regelmaat. Soms vervelend, wanneer een voorbijrazende wielrenner het nodig vindt om zo dichtbij in mijn gezicht ‘boe’ te roepen dat ik zijn adem ruik (geheel niet gehinderd door de huidige maatregelen). Uit de opmerking ‘iedereen loopt steeds maar op zijn telefoon te kijken, niet meer normaal’ van zijn medefietser maak ik op dat ik in een hoek ben geplaatst van notoire schermkijkers. En nee, dames en heren, ik liep niet in de weg, zelfs niet op de weg..maar in de berm. Zojuist een foto gemaakt van de hond, die met muppet-gehalte. Mijn hartslag raast en ik neem waar dat ik van de leg ben. Ik maak op dat ik me aangetast, boos en bekeken voel. Mijn verstand vindt de wielrenner stom en krijgt bijval van alle andere verhalen die ik daarover heb. Ik kom in een slechte film terecht voorzien van allerlei beeldmateriaal wat ergens is blijven hangen in mijn hersenpan. De overtuiging ‘ik word niet gezien en niet gehoord’ wordt bevestigd. Ook hoe ik had moeten reageren in deze situatie, ik was in het bezit van een werpstok van de hond..die maakte al onderdeel uit van een scenario..

Dit alles opmerkend, richt ik me weer naar buiten. Er komt een wat oudere man voorbij gefietst die ik vriendelijk lachend groet. Hij lacht terug. Mijn hoofd zegt ‘ja dat is beter’ en sneert tegelijk..’maar misschien is hij wel een pedo en die wielrenner van daarnet een lieve papa’.. Het is maar net hoe je het bekijkt. Verderop kom ik een stel met hond en baby in kinderwagen tegen. Ik zeg ‘hallo’ en vraag of ik in de kinderwagen mag kijken. Ze stoppen, ik brabbel tegen de kleine en krijg een grote lach van de baby en de papa en mama.

Verder wandelend blijft me bezighouden wie me nou bekeken hebben en wie mij gezien hebben en andersom hoe ik dat doe. Ik weet wel wat ik prettiger vind. In bekeken worden voel ik een oordeel, een kijk van de ander die niet hoeft te kloppen. In gezien worden voel ik nieuwsgierigheid, opmerkzaamheid en contact. Worstel jij met niet gezien worden, jezelf niet durven laten zien en heb je vaak het gevoel dat je bekeken wordt door de mensen om je heen of door je eigen oordelende bril. Wees welkom voor een gesprek, ik zie je graag!