Mijn verhaal

Mijn naam is Judith Puttiger (1976), therapeut, trainer en coach. Ik heb ruim 23 jaar ervaring binnen de hulpverlening en werk vanaf begin dit jaar als zelfstandig therapeut in mijn eigen praktijk Opstellers. Ik ben de oudste dochter uit een gezin met twee kinderen. Ik heb nog een jongere broer. Door gebeurtenissen langs beide kanten in mijn familie was ik al vroeg geboeid door menselijk gedrag en wilde ik erg graag snappen waarom mensen doen wat ze doen. Ik ben vanaf mijn stage gaan werken en na het behalen van mijn HBO Maatschappelijk Werk blijven leren tot nu toe.

De VO (master) Psychosociale Ervaringsgerichte Therapie bracht me bij wat mensen motiveert en hoeveel hulp binnen de geestelijke gezondheidszorg uiterst betuttelend is ingericht wanneer je kritisch kijkt. Een diagnose gaat uit van een norm die we normaal noemen en hoeverre iemand daar vanaf wijkt. Er wordt op die manier al voor je gekozen welke relatie je met geestelijke klachten moet hebben en wat goed en slecht is. Klachtgericht redeneren heeft in mijn beleving weinig zin, liever kijk ik naar wat functioneel is/doen wat werkt. Ik kies er bewust voor om geestelijke gezondheidszorg aan te bieden die los staat van de zorg die binnen het basispakket geleverd wordt. Een ander geluid dan de zorg op basis van een diagnose. Zorg die gericht is op jou als mens. Zorg die jou aanspreekt en uitnodigt om, met alles wat er is, te gaan doen wat je zou willen.

Mijn werkzaamheden als medisch maatschappelijk werker startte ik na zelf een traject als kankerpatiënt te hebben doorlopen. In 2007 kreeg ik tijdens de zwangerschap van mijn jongste zoon de diagnose Hodgkin en werd ik tijdens mijn zwangerschap behandeld met chemokuren. Kort na de bevalling van een gezonde zoon werd ik kankervrij verklaard. Tegelijkertijd strandde mijn huwelijk en volgde een scheiding.  In 2013 heb ik mijn huidige man leren kennen en inmiddels woon ik met mijn twee zoons, man en hond al jaren gelukkig in Roosendaal.

Onder andere mijn zoektocht naar antwoorden op de vragen die ik had over mijn kinderen en hun vader, mijn nieuwe gezin én mijn werk met mensen, heeft me na jaren van verdiepen geleerd dat het niet om de antwoorden gaat. De meeste levens volgen geen rechte weg naar de top van de berg. Pijn en ongemak horen erbij, net zo goed als ontdekken en doen wat je waardevol vindt. De pijn hoeft niet te weg te zijn om in beweging te komen. Door het grotere geheel te zien, ontstaat er heel veel ruimte en bewegingsvrijheid.

Mijn pad langs systemisch werk en opstellingen bracht al inzicht. Recentelijker hebben ACT en traumaprocessen voor mij al het voorgaande bij elkaar gebracht en zie ik ieder proces wat ik mag begeleiden als een cadeau. Wees welkom.